My Bitcoin and other Cryptocurrencies are keep on growing

My portfolio just reached A$4010.57, it all started with just A$487.65 Today is October 20, 2021, My first day at work after almost three mo...

Maximo Aton, Mabuting taxi driver

Dahil nga sa galing ng internet, social networking at ng media eh updated pa rin kaming mga OFW sa mga pangyayari dyan sa Pilipinas. Syempre nalulungkot kami sa mga masamang balita at natutuwa, proud naman sa magagandang balita.

Nitong mga nakaraang araw eh maraming balita tungkol sa mga taxi driver na nag sauli ng naiwang gamit ng kanilang pasahero. Katulad nga nitong si Mr. Aton kung saan eh naging viral or kumalat sa facebook ang picture nya at ang kwento kung paano nakilala ang kanyang pagiging huwarang taxi driver.

Nagsimulang kumalat ang kasikatan nitong si Mr. Aton ng e published ni Mr. Raine Cruz sa Facebook ang pangyayari kung saan naiwan ni Mr. Cruz at isa pa nitong kasama sa taxing minamaneho ni Mr. Aton ang isang bag na naglalaman ng laptop at cash. Na sa huli eh nag tagpo sila at naibigay ni Mr. Aton ang naiwang bag. Sa subrang tuwa ni Mr. Cruz eh ayon at nag simula na ngang kumalat sa facebook, sa media ang kasikatan dahil sa kabutihang loob ni Mr. Aton.

ayon sa interview sadyang mabait at malapit sa diyos itong si Mr. Aton kaya saludo po ako sa inyo. God bless you Sir.

More of the story will be found here...The ideal cab driver.

Mga Libangang mabuti sa abroad

Bilang isang Pilipino na lumaki kasama ang mga mahal sa Buhay, eh syempre nakakalungkot kapag mag isa ka lang na namumuhay sa ibang bansa. May mga kaibigan man tayong kasama eh iba pa rin kapag kasama natin ang pamilya.

Maraming mga gawain sa abroad na pwedi nating gawin maliban sa ating trabaho. Alam ko pagkatapos ng trabaho e madalas wala na tayong ginagawa kundi mag pahinga at mag relax. Minsan pag nag papahinga at nag rerelax tayo eh bigla tayong dinadalaw ng pagka inip, pagka homesick.  hindi tayo dapat na magpatalo sa pagkainip dahil nandito tayo sa abroad para sa mga pangarap natin para sa sarili natin at para sa pamilya. kay imbes na mainip ka eh humanap ka ng maari mong mapaglibangan para hindi ka mainip.

Itong room mate ko ngayon nag pe pinta sya, may mga paintings sya na nakakalat dito sa apartment namin. Yong isa ko pang kaibigan active sya sa Singles for Christ at dancer din sya sa organization nila.
At ako ito nagsusulat, kumakanta at gumagawa ng video.

Marami tayong mapapaglibangan hangat maari lamang eh iwasan natin yong libangan na nakakasira sa ating katawan, at pamayanan.

Maganda ang ang Buhay.





Perang Padala sa Pilipinas

Karaniwang eksena na dito sa middle east ang mahabang pila ng mga taong nagpapadala ng pera sa kanilang mga mahal sa buhay sa kani kanilang bansa. Nagunguna na dyan ang mga Pilipino lalo na sa katapusan ng buwan o tuwing sweldo.

Isa ako sa mga pumipila sa ganitong linya para magpadala rin sa aking kapatid, sa magulang at sa iba pa na humihingi. To be honest nagpapadala lang ako kapag may humihingi, pag naramdaman ko na medyo malaki sweldo ko, at  at pag may okasyon lang. kung dati mas priority ko ang bumili ng mga bagay na gusto ko, ngayon eh pag iipon naman sa bangko para sa future ko ang priority. Katwiran ko eh pag kailangan ng pamilya ko ng pera eh humimgi lang sila at bibigyan ko naman. May kanya kanya na kase silang pamilya at ang tatay ko na lang ang sinusuportahan ko. Mahirap lang din ang mga kapatid ko kaya anytime na humingi sila eh syempre may nakalaan ako.

Minsan naaawa ako sa mga kasama ko dito sa Dubai na  buong sweldo nila eh pinpadala nila sa kanilang pamilya. Bibihira silang bumili ng damit, hindi nanlilibri sa kainan, hindi updated sa gadget. Eh yong iba nga napansin ko eh kung ano yong dala nila galing sa Pilipinas 3 years ago eh yon pa ren ang gamit nila hanggang ngayon.

Sana nga lang eh nagagamit ng maayos yong perang pinapadala nila.  Hindi komo nasa abroad ang isang tao eh mayaman na yan or marami na yang pera. Natatawa nga kami pag ganon ang iniisip ng mga tao. Kase sa tutuo lang eh gipit na gipit  din dito lalo na yong mga nagpapadala sa mga pamilya nila sa Pilipinas. Madalas nga na nagkakautangan din kami kami dito para lang may maipadala dyan sa mga mahal namin sa buhay diyan sa Pilipinas.




Day off na naman.

Kadalasan kapag day off kami dito sa Dubai eh walang magawa sa bahay lalo na kung tamad ka, lalo na kapag mag isa ka lang at walang tropa na kasabay mag day off. Madalas kapag mag isa akong day off eh namamasayal akong mag isa sa mga mall, sa mga kalsada, sa mga park at sa mga beach dito sa Dubai. Medyo magastos mamasyal dahil madaming tuksong bilihin sa mga mall mga electronics na affordable namang talaga. Pagkain syempre hindi maiiwasan na kumain sa labas kapag namasyal ka, sa tulad ko eh sapat na ang parating Mc Donald at KFC at maswerte kapag may pinoy restawran sa lugar na pinuntahan ko. Syempre parati kong dala itong iPhone 4s ko para kumuha ng picture sa mga ineteresting na bagay katulad nito.



















Madami kang makikita dito sa Dubai, mga bagay na bihira mong makita dyan sa Pilipinas. May mga pakiramdam ka din na mararamdan na hindi mo mararamdaman dyan sa Pilipinas. Parati mong maii kumpara ang mga ibat ibang bagay sa Pilipinas at dito sa Dubai.











Niisip ko na maswerte ako at nagpapasalamat dahil  nagkaroon ako ng pagkakataon sa ganitong buhay. Life is really good, hanapin lang at abutin natin to.

Pinoy Video Blogging.

Shop Amazon Warehouse Deals - Deep Discounts on Open-box and Used Camera Equipment
Ganito talaga ang gusto, mag sulat, mag broadcast, mag video at mag share ng idea at mga bagay na nalalaman ko. Hindi naman ako matalino, sadyang gusto ko lang mag share. Nanghihnayang nga ako sa panahong lumipas eh dahil ngayon na medyo tumatanda na ako eh ngayon lang ako nagkaroon ng mga bagay na kinakailangan para makagawa  ng ganito. Unang una na itong computer, pangalawa itong telepono ko na may camera, pag may ganito kang gamit eh marami ka ng magagawa sa mundo ng blogging at pag susulat. Katulad ngayon iPhone 4S and gamit ko sa pagsusulat, at ganon na rin sa filming ng video.

Bihira akong makakita sa internet , sa youtube ng mga pinoy na nag ba  vlogging, natutuwa ako pag meron. maramiing pinoy pero hindi sa Pilipinas nakatira. Maswerte nga yong mga half pinoy na nag ba vlog sa US, canada kase pwede silang kumita sa youtube sa pamamagitaan ng Creators and Partner program ng youtube, may mga bansa lang na pwedi dito at ang Pilipinas ay hindi kasali.

Madami dami na rin akong video sa youtube na madalas eh ginagawa ko pampalipas ng oras at pang tangal ng inip pag day off ko. Wala nga lang ako gaanong manonood, hindi yata nila type yong mga video ko. May mga blog din ako tungkol sa trabaho ko bilang kusinero sa isang hotel kung saan nag c share ako ng mga recipe, procedures at sari saring bagay sa kusina. LEGUMIER ang name ng site subukan nyo pong dumaan.

Ito pong video sa baba eh isa sa mga video vlog ko.



Lala, Pantawid gutom


Dahil sa subrang pagtitipid eh madalas itong Lala lang ang kinakain ko lunch, breakfast or dinner. 

Sa Binangonan Rizal pa ako nakatira dati kasama ang dalawa kong kapatid na parehong namamasada ng sasakyan sa Rizal. Mura lang kase ang upa sa bahay doon nasa limangdaang piso lang ang upa sa isang buwan. Ang layo ng binabyahe ko, simula sa Binangonan hangang sa SM City Sta Mesa. Kailangan ko ng 3 oras na allowance para hindi ako ma late sa trabaho. Walong buwan ko rin na napagtyagaan ang ganon, akala ko nga eh mareregular ako dahil na extend ako ng dalawang buwan pero sumuko din ako at naghanap ng ibang trabaho.

Hindi libre ang pagkain sa Red ribbon may discount lang ang empleyado na 25% sa mga pagkain. pero syempre kahit na may discount yon eh mahal pa rin kung ikukumpara mo sa mabibili mo sa mga carenderia. Pag nakakaluwag ako eh Jollibee, Chowking ang lagi kung takbuhan para kumain, ewan ko pero wala pang foodpark (sm malls canteen in the parking area) noong panahon na yon, ( Food Park ay Carenderia na matatagpuan sa level parking ng SM Malls, sa megamall eh nasa 3rd floor parking area open yon sa public pero design para sa mga staff ng mall. sales lady etc.)
Pero madalas eh sadyang pinagkakasya ko lang ang sweldo ko kaya madalas eh Lala lang ang kinakain ko tuwing breaktime. Tubig at lala lang eh nakaka tawid gutom na rin. Ang pinoproblema ko minsan eh kung saan ko ito kakainin dahil walang kainan para sa staff sa loob ng kusina. Kaya madalas eh humahanap ako ng pwesto na walang gaanong dumadaan na tao, madalas e sa mga fire exit or sa mga stairways ng mall. Nahihiya akong kumain sa food court na yong lala lang ang kinakain ko.

International pala ang market ng lala dahil pati dito sa middle east eh makikita mo sya sa mga supermaket na nakahilira kasama ng Lays, Chitos at iba pang mga chitchiria. Mabinta naman dahil sa dami ng Pilipinong bumibili nito syempre ibang lahi din. Bahagi na parati ng grocery ko ang Lala pag napapadaan ako sa supermarket. Nag e stock ako nito ng 3 piraso para sa emergency gutom.